Custa poesia est de su 1930. Dd’aiat cumposta Antoni Carai de Ortzai. Cust’òmine fiat isposu cun Assunta Muceli, ma a in antis de concruire sa coja issa si fiat morta e Carai si nde fiat torradu a bidda sua e de prus no isco. Sa poesia mi dd’aiat narada 20 annos a oe thia Maria Piras de Àrthana, bènnida a mancare sa chida colada. S’immàgine est un’istampa de su 1926 de unu caminu de Àrthana, de su pintore Felice Melis Marino.
ITA BELLU SU TIPU ARTZANESA
1. Scusadu chi ammentadu mi so tardu,
ca tenia diversu isvolgimentu;
Como mi porto a su componimentu
De una poesia scrita in sardu;
A bois tenzo tantu riguardu
De osi cantare a nomene atentu;
No essendo de totus connoscente
Ma bosi cantu unidas brevemente.
2. Gentiles giovaneddas artzanesas
Raras de simpatia e geniosas,
Chi in su giardinu mi parint rosas
Circondadas de ogna bellesa;
Ornadas de tanta candidesa
S’aunin in sa trupa numerosa;
Massimamente in dies de festa
Una pius de s’àtera modesta.
3. Andan a sa campagna a tribagliare
In sos ortos a ghetare su laore;
Dognuna imparat de sende minore,
Si sèminat sa tula pro marrare;
Tot’unidas si ponent a cantare,
Intonende sos mutos cun amore;
Scuillantes dae su manzanu
Cantende s’intendent dae lontanu.
4. E in su tempus bonu pastinende
Tamata, pisu, patata e pisolu;
E in su tempus de su corrinzolu
Si bident in sos ortos cortivende;
In s’ierru sos frutos preparende
De sos produtos chi dana consolu;
Figu bianca cun figu niedda,
Si nd’arregollit dogna pisedda.
5. Ghìrana pira, mendula cun pruna,
La risèrvan’a su tempus invernale;
Bagnant sos ortos in s’istadiale,
Si non podent a die a lugh’e luna;
Cussu est donu distintu pro fortuna
De su Deus divinu celestiale;
Paren ànghelos de su paradisu,
Bellu su tipu de custu paisu.
6. Ma non solu sa bellesa insoro,
Ch’est a bier su tratu geniosu;
Tenent bellu istirpe generosu,
Usant riverèntzia e bonu coro;
Chirchende de aumentare su tesoro
Pro cando chi s’aunint cun s’isposu;
Sas provistas preparant dae prima,
Mantenendo s’afetu e-i s’istima.
7. Totu cantu sunt bellas che pintura,
E totu sunt de rara simpatia;
Una pius de s’àtera nodia,
Sunt che ninfas e bellas de natura;
In s’onore bi tenent bona cura,
Ùsana civiltade e cortesia;
Deris nd’apo idu tantas Mudadas,
mi pariant che santas adornadas.
8. Diana cun Minerva e cun Pandora
Det esser de giacintu una corona;
Pàrene che sas musas d’Elicona,
Ma in Arzana pius bellas sunt ancora;
De fronte a i custu mancu’e pag’ora
Sas artzanesas sun che a Pomona;
Raras de sa bellesa pellegrina,
De fama e candidesa genuina.
9. Non solu de Apollo parit pinta,
In sa bellesa no b’at difarèntzia;
Sublime e grave in elocuèntzia
Che santas ch’adoran chena finta;
A dogni coro aggiunghet un’istrinta
Solu su la mirare a sa presèntzia;
Non parent de terrena candidesa,
Ite bellu su tipu artzanesa .
10. Deo finu sa breve poesia,
Oh musa bella perdona-perdona;
Fortizs ti lasso e torro a s’Elicona,
Fortzis t’apa a chircare àtera ia;
Tipu de sa perfeta simpatia,
Retzide dae me custa corona,
Fata de giacintu cun firmesa;
Ita bella su tipu artzanesa.